قرآن به خاطر آورد آیاتِ رحمتت رانادیده می گرفتند وقتی محبتت را
تا ریشه کن شود جهل؛ خوردی چه خون دل هااما زیاد کردند با فتنه زحمتت را
بودی امینِ حق و محضِ کتابتِ وحیدستِ علی(ع) سپردی بارِ امانتت را
زخم زبان شنیدی گفتی: «علی(ع) معَ ٱلحق» زخم زبان شنیدیم! دریاب امتت را
پایِ وصیت تو با جان و دل نشستیماز هم جدا نکردیم قران و عترتت را
در اولین دقایق شورا گرفته بودندزهرا(س) چه گریه میکرد متنِ وصیتت را
دین بی تو منحرف شد! با آن همه سفارشمنکر شدند وقتی حتی شهادتت را
روز دوشنبه بود و یک کوچه غرقِ فریادکردند استجابت اینگونه دعوتت را
با پشته های هیزم٬ پشتِ درِ ولایتاهل مدینه دادند مزد رسالتت را!
مرضیه عاطفی سمنان
یا رسول الله اولین بار در حدیث اشک ایجاد شد.