برخیز حسینم

برخیز و ببین عاقبت و آخرمان رالبهای ترک خورده و چشم ترمان را
برخیز که از باغ خزان خورده ببینیگل های کبود آمده ی پرپرمان را
در آتش خیمه دل من رفت مدینهآمد نظرم سوختن مادرمان را
بعد از تو و عباس حرم رفت به غارتطوفان ستم برد زر وزیورمان را
کم بود بیفتم به خدا از روی ناقهبر نیزه که دیدم سر آب آورمان را
از شهر پدر مانده ام آخر چه بگویمدر کوفه شکستند برادر سرمان را
در امنیت کامل چشمان تو بودیمبا نیزه گرفتند که دور و برمان را
یک شهر به ماخیره ومن خیره به چشمتدیدی تو خودت از روی نی محشرمان را
جان دادن ما در ملا عام طبیعی استهر چند نبرده ست کسی معجرمان را
از شام همین قدر بگویم که شکستندبا ضرب لگد شاخه ی نیلوفرمان را
در فکر ربابیم همه گر چه گرفتیمگهواره چوبی علی اصغرمان را
سید حجت بحرالعلومی
برخیز حسینم اولین بار در حدیث اشک ایجاد شد.