هم نوا

آسمان هم نوای غربت توحرفی از قصّه ی فدک داردمقتلت واژه هایی از جنسزخم های دل و نمک دارد

زخم های دلی که از جنسکوچه و چادری پر از خاکندای غریب غروب های بقیعخاطراتت چقدر غمناکند
سر نخ بغض های دم به دمتخاطرات قدیمی کوچه استکوچه ای که در آن به همّت سنگآینه در غروب شهر شکست
این همه رنج بس نبود آقاکه به قتل شما کمر بستندچقدر مردمی نمک نشناسچقدر پست و بی حیا هستند
عدّه ای با ریا و با تزویرلشکرت را به هم زدند آقاحمله کردند سوی خیمه یتانخون دل خوردی ای عزیز خدا
حمله کردند سوی خیمه ولیکسی آتش به جان خیمه نزدشعله ها ماند تا غروب دهمداغ عظمای کربلا بشود
عصر دلتنگی و غریبی هاخیمه ها بود و شاخه های یاسخیمه ها بود و آتش و غارتدور از چشم غیرت عبّاس
خواهر بی قرار می بیندجگر پاره پاره را در تشتنیست روزی شبیه عاشوراخیزران، لب، شراب، خون،سر،تشت
خواهرت در میان بزم شرابدختران در اسارت زنجیرضربه ها را سه ساله می بیندخیزران کرد خواهرت را پیر
بوسه گاه رسول را نزنیدنزن این سر ، سر مسلمان استاین لبی را که می زنی با چوبقاری آیه های قرآن است
وحید محمدی

هم نوا اولین بار در حدیث اشک ایجاد شد.