شب دهم محرم ( عاشورا )

این مطلب تو مقدمۀ دیوانِ مُقبلِ کاشانیِ: مقبل می گفت من خیلی آرزو داشتم کربلا برم … همه آرزو داریم کربلا بریم .. امروز بگیم حسین جان اسمِ مارم بنویس .. همۀ ما آرزو داریم ، زن و مرد .. حسین جان ما دوست داریم کربلا بیاییم .. گفت اسمم …

عکس امشب که خوش احوال تو را می بینم عصر فردا ته گودال تو را می بینم آمدم تا که دلی سیر کنارت باشم شانه بر مو بزنی، آینه دارت باشم چقدَر پیر شدی!؟ از حسنم پیر تری! از من خسته به والله! زمین گیر تری! مادرم بود که آگاه …

  به یاری تو به میدانِ کارزار نیاید جماعتی که به رزق حلال، بار نیاید   *آی مردای خونه، مواظب لقمه ای که خونه  می برید  باشید، اگه خدای نکرده لقمه ی حرام ببریم …لقمه ی شبهه ناک ببریم… یه روزی بچه هامون جلو امام زمانشون میایستن..امام حسین علیه السلام …

  شب عاشوراست  حالا میخوام روضه بخونم….امشب شب سختیه ..هم شب مناجات ..هم شب روضه اس..بیایید امشبو همراه امام حسین مناجات کنیم … اقای ما… امشب مهلت گرفت مناجات کنه.. وگرنه امام‌حسین اهل امان خواستن از دشمن که نبود … اما میدونست شب اخره… آخرین شب مناجات در این دنیاس …

  حالا شاید همین لحظاته…نمیدونم…که اصحاب دارن یکی یکی به آقا میگن:آقا ما هستیم. *آقا من روم نمیشه اینطوری بگم.آخه من چی دارم که به درد آقام بخوره…؟! ولی من یه پیشنهاد دارم رفیق! امشب بیا به چشمات التماس کن. من همیشه به شماها گفتم. گفتم به چشماتون بگید:یه عمر …

  اَلسَّلٰامُ عَلَیْکَ یٰا اَبٰا عَبْدِ اللهِ ، وَعَلَى الْاَرْوٰاحِ الَّتى حَلَّتْ بِفِنٰائِکَ ، عَلَیْکَ مِنّى سَلامُ اللهِ اَبَداً ما بَقیتُ وَبَقِىَ اللَّیْلُ وَ النَّهٰارُ ، وَلا جَعَلَهُ اللهُ آخِرَ الْعَهْدِ مِنّى لِزِیٰارَتِکُمْ ، اَلسَّلامُ عَلَى الْحُسَیْنِ ، وَعَلٰى عَلِىِّ بْنِ الْحُسَیْنِ ، وَعَلىٰ اَوْلادِ الْحُسَیْنِ ، وَعَلىٰ اَصْحٰابِ الْحُسَیْن، …

اومدن گفتن زود بیا خواهرت دیگه طاقت  نداره.. دید زینب داره خیلی  بی تابی میکنه..   گفت :عزیزم اینجا همون وعده گاهی هست که جدّم فرموده خدا برام رقم زده…گفت داداش دلم خوش بود ،سایه ت بالای سَرَمِه..  منکه مادر ندارم منکه بابا ندارم ،داداش حسنمم که کشتن.. دلم خوش بود …

نیمه ی شب بود اصحاب دیدن حسین نیست ..هلال گشت دنبال آقا ..میگه دیدم از دور یه سیاهی هی میشینه  بلند میشه ..اومدم جلو دیدم ابی عبدالله س.. داره زیر لب مناجات میکنه ..هی بوته ها را داره جمع میکنه .. خارهای بیابون ،سنگها را داره جمع میکنه ..اومدم جلو …

هل من معین بی کسی اش تا شنیده شد رنگ جمال پرده نشینان پریده شد تا شاه بی رمق شد و افتاد روی خاک افسار گرگ های حرامی دریده شد “چون ماهی فتاده به صحرای خون”تنش بر روی خارهای مغیلان کشیده شد میگفت تشنه ام جگرم سوخته ولی با سنگ …

کربلا غوغا شد، وای از آن لحظه که خورشید ولا تنها شد، همه جا ریخت بهم، در دل کرببلا سیل بلا برپا شد زد به میدان ارباب، مضطرب قلب تمام حرم طاها شد لحظاتی گذشت، جنگ بین یم خوبی و پلیدیها شد، چه نمایان جنگی!!، لرزه ای برهمه اندام عدو …