مناجات و توسل با امام زمان روحی له الفدا به نفس استاد حاج منصور ارضی

اَللّهُمَّ
بَلِّغْ مَوْلایَ صاحِبَ الزَّمانِ صَلَواتُ اللهِ عَلَیْهِ عَنْ جَمیعِ الْمُؤْمِنینَ
وَالْمُؤْمِناتِ فی مَشارِقِ الاَرْضِ وَمَغارِبِها، وَبَرِّها وَبَحْرِها وَسَهْلِها
وَجَبَلِها، حَیِّهِمْ وَمَیِّتِهِمْ، وَعَنْ والِدِیَّ وَوَُلَدی وَعَنّی مِنَ الصَّلَواتِ
وَالتَّحِیّاتِ زِنَهَ عَرْشِ اللهِ وَمِدادَ کَلِماتِهِ، وَمُنْتَهى رِضاهُ وَعَدَدَ
ما اَحْصاهُ کِتابُهُ وَاَحاطَ بِهِ عِلْمُهُ، اَللّـهُمَّ اِنّی اُجَدِّدُ لَهُ فی
هذَا الْیَوْمِ وَفی کُلِّ یَوْم عَهْداً وَعَقْداً وَبَیْعَهً فی رَقَبَتی اَللّـهُمَّ
کَما شَرَّفْتَنی بِهذَا التَّشْریفِ وَفَضَّلْتَنى بِهذِهِ الْفَضیلَهِ وَخَصَصْتَنى
بِهذِهِ النِّعْمَهِ، فَصَلِّ عَلى مَوْلایَ وَسَیِّدی صاحِبِ الزَّمانِ، وَاجْعَلْنی
مِنْ اَنْصارِهِ وَاَشْیاعِهِ وَالذّابّینَ عَنْهُ، وَاجْعَلْنی مِنَ الْمُسْتَشْهَدینَ
بَیْنَ یَدَیْهِ طائِعاً غَیْرَ مُکْرَه فِی الصَّفِّ الَّذی نَعَتَّ اَهْلَهُ فی کِتابِکَ
فَقُلْتَ: (صَفّاً کَاَنَّهُمْ بُنْیانٌ مَرْصوُصٌ) عَلى طاعَتِکَ وَطاعَهِ رَسُولِکَ
وَآلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ، اَللّـهُمَّ هذِهِ بَیْعَهٌ لَهُ فی عُنُقی اِلى یَوْمِ
الْقِیامَهِ.

 

اشک
سحر دارم ، غمی سرشار دارم

راهم
بده که درد دل ، بسیار دارم

 

بیچاره
ام ، بی سر پناهم ، بینوایم

تنهایِ
تنهایم ، ولی غمخوار دارم

 

اظهار
کردم عاشقم ، اما نبودم

آلوده
ام ، آلوده ام ، اقرار دارم

 

از توبه
ام ، از ندبه ام خیری ندیدی

تو قلب
زار و من فقط آزار دارم

 

حق داری
آقاجان ، اگر من را نبخشی

وقتی
که بامن کار داری ، کار دارم

 

خیلی
محبت داشتی ، داری هنوزم

خیلی
به دوری از شما اصرار دارم

 

جان
عزیزت ، آبرو داری کن آقا

اصلاً
بگو یک نوکر سربار دارم

 

امروز
و فرداهایِ تو کی سر می آید؟

دلواپسم
، چون حالت مُردار دارم

 

از سفره
ای که فاطمه انداخت اینجا

یک لقمه
نان دستم بده … بیمار دارم

 

محسن
فدای مادرش شد ، پشت در گفت:

در راه
تو یک جان بی مقدار دارم