فراق کرب و بلا

دلم گرفته برای غمی که میدانیبرای وسعتِ آن ماتمی که میدانی
دوباره آمده ام سر به زیر و شرمندهدچار حال بد و مبهمی که میدانی
چقدر گریه کنم تا به من محل بدهیقبول کن! منم آن محرمی که میدانی
مرا به حال خودت واگذار کن آقادعا بکن نشوم آدمی که میدانی
دوباره بغض دلم را گره زدم محکمبه روی حاشیهٔ پرچمی که میدانی
فراق کرب و بلا جان سپردن محض استتو را خدا برسان مرهمی که میدانی
سکوتِ کنج ضریحت چه عالمی داردمرا ببر به همان عالمی که میدانی
به پای بوسیِ شش گوشه ات مرا بطلبنخواه جان بدهم از غمی که میدانی!
مرضیه عاطفی سمنان
فراق کرب و بلا اولین بار در حدیث اشک ایجاد شد.