دريافت روضه

باز دوباره  بساطِ مستونِگیمون جوره جوره آسمونِ شهرری جشنُ و سرورِ تو دلایِ اهل ری شادیُ شورِ ولادتِ نوره … عشقِ من بیحدِ من تبم رو صدِ یارِ من این کریمِ … دلبرِ مه لقا وارثِ مجتبی  شخصه عبدالعظیمِ … آقایِ ما هستی و سروری  عشقِ مایی،به به چه محشری  …

یک عده روی خاک صحرا جان سپردند یک عده در اعماق دریا جان سپردند یک عده مانند کبوتر هایِ عاشق رفتند و بینِ آسمانها جان سپردند یک عده بی سر عده ای با درد پهلو یک عده دیگر ارباً ارباً جان سپردند یک عده روی دست ارباب دو عالم یک …

من از دیارِ حبیبم غریب افتادم بیا بیا گل نرگس برس به فریادم در این زمانه ی غربت تو تکیه گاهِ منی ز لطف و مرحمتِ خویش کن تو امدادم تمام دار و ندارم تصدقِ سر توست وجود خویش همه نذرِ نام تو دادم همیشه ناله ام از دوریِ شما …

جانِ عالم بر لب آمد ای خدا مهدی نیامد دیده پُر خون شد جدا و دل جدا مهدی نیامد نیامد .. نیامد ..  بزم انسِ ما ندارد بی حضور او صفایی دیده ها رنگِ عزا دارد چرا مهدی نیامد نیامد .. نیامد .. جانِ عالم بر لب آمد ای خدا …

ای آب جهان مهریۀ مادر تو ای خنجرِ خصم خسته از حنجر تو صدها گره بزرگ را بگشاید یک ناخنِ کوچکِ علی اصغر تو ___________ دُره التاجِ گرامی گوهران آن سبک در وزن و در قیمت گران اَرفع المقدار من کل الرفیع الشفیع بن الشفیع بن الشفیع گرمی آتش ، …

محملت با وقار می آمد  سبز تر از بهار می آمد   وه! عجب خوش خرام می آمد با شکوهِ تمام می آمد   محملت بود و … خیلِ استقبال کم محلی نشد زبانم لال   *بعضیا انگاری هنوز خودشونو به جلسه نرسوندن ، برا اونا آروم آروم میخونم .. …

حیف از تو که گل باشی و من خار تو باشم بگذار که از دور گرفتار تو باشم من مایه ندارم که خریدار تو گردم  باشد که گدایِ سر بازارِ تو باشم گر راه ندارم به حریمت نظری کن  تا معتکفِ سایۀ دیوار تو باشم دستی ، که به جز …

با چشمایِ گریونم معلومه گرفتارم از حالِ پریشونم معلومه دوست دارم هرکس یه شبِ جمعه بین الحرمین باشه باید همه عمرش هم دلتنگِ حسین باشه لطفت میمونه یادم تو شلوغیا راهمُ واکردی نزدیکه تو ایستادم آقاجونم حسین .. بوسه به ضریح دادم تو هم ایستادی ما رو نگاه کردی پایینِ …

ای  شاهِ شهیدانِ عالم جانا .. مولا .. ای  نمکِ عشقت حلالم جانا .. مولا .. من  روضه نشینِ تو هستم جانا .. مولا .. تو  عشرتِ هر ماه و سالم جانا .. مولا .. من ، خاکِ پاتم گردِ راهِ زائراتم ، یا حسین تو ، جانِ جانی من …

در این روزگاری که دل بیقرارست گدایِ کریمه شدن افتخارست   ثوابِ زیارت برایم نوشتند خودم نه دلم سویِ تو ره سپارست   دوباره حرم قسمتم نه نشد آه چقدر این دلِ بی نوا بدبیارست   چنان گنبدت جلوه دارد در عالم که صحنِ تو در آسمان ها مدارست   …