شعر روضه

ای هلال خون دوباره سر زدی                  ای محرم بار دیگر آمدی زخم دل با دیدنت کاری شده                  خون به دامان افق جاری شدهدر تو باغ لاله ی پرپر بود            …

ای خصم بد منش تو مزن تازیانه ام من از کنار کشته بابا نمى روم از سایه ی محبت این مهربان پدر با کعب نیزه در تف گرما نمی روم من با على اکبر و عباس آمدم از این دیار، بی کس و تنها نمى روم تنها فتاده چنین در …

بسیار سوزناک و جانسوز! ای حرمت خانۀ معمور دل ای شجر عشق تو در طور دل نجل علی درّ یتیم حسن باب همه خلق زمین و ز من همچو عمو ماه بنی هاشم چشم و چراغ شهدا، قاسمی زینب و عبّاس و حسین و حسن روی دل آرای تو را …

آفریدند آفرینش را برای ، پنج تن پس همه هستند خلق ماجرای ، پنج تن مثل جبرائیل تا عرش بالا می روم آن زمان هایی که می افتم به پای ، پنج تن نذر “اهل بیت” ، اهل بیت باید ذبح کرد بچه های ما فدای بچه های ، پنج تن استجابت در قسم دادن …

یا مظلوم برخوان غم چو عالمیان را صلا زدنداول صلا به سلسله ی انبیا زد نوبت به اولیا چو رسید آسمان طپیدزان ضربتی که بر سر شیرخدا زدند آن در که جبرئیل امین بود خادمشاهل ستم به پهلوی خیرالنسا زدند بس آتشی ز اخگر الماس ریزه هاافروختند و در حسن …

حرم لبریز زائرها مسافرها مجاورها گروهی آذری ها و گروهی از شمالی ها یکی از پای قالی و یکی از بین شالی ها و حالا هر کدام آرام زبان واکرده در این ازدحام ، آرام : ” ببین این دست پینه بسته را آقا ببین این شانه های خسته را …

دیارغربت از زهر کینه امشب رنگ از رخم پریده                  در این دیار غربت جانم به لب رسیده                                     شد موسم جدایی – جواد من کجایی همچون گزیده ماری ، دائم به خود بپیچم              سر تا به پا شدم آب ، دیگر نمانده هیچم                                     شد موسم جدایی – جواد من …

“آمدم ای شاه”راهم بده دگر شفاعت نیاز نیست  مرهم برای زخم و جراحت نیاز نیست  اینجا حساب روز قیامت به دست تو  دیگر مرا به روز قیامت نیاز نیست  دستت همیشه بر سر من باد تا ابد  با دست تو دگر به شفاعت نیاز نیست“امیرفرخنده” کسی قدم به حرم بی …

خورشید به سوگ مصطفی می گرید خورشید به سوگ مصطفی می گرید    مهتاب به حال مجتبی می گیرید در مشهد دل چه کربلایی برپاست          قومی به شهادت رضا می گرید امت نامهربان رو در جنان چو خاتم پیغمبران گذاشتداغی گران به سینه ی اهل جهان گذاشتاو بُد همای قدسی …

روح هستی در میان بستر است لحظه های اخر پیغمبر است رو به قبله پای او در احتضار می کشد از بهر مرگش انتظار حیدر احساس غریبی میکند     فاطمه هم ناشکیبی میکند یک طرف گریان حسن یک سو حسین یک طرف اه و فغان زینبین زیر لب گوید به …