قسمت اول مناجات و روضه سیدالشهدا علیهالسلام ویژۀ شبهایِ احیا به نفسِ حاج میثم مطیعی اجرا شده شب۲۳ زمضان ۱۳۹۷

چندی ست از مسیر الهی جدا شدم

از آن وجود لایتناهی جدا شدم

اقرار می کنم به خطاکاری خودم

 

*یادته
مناجات شعبانیه چی می گفتیم: “وَ إِنْ کَانَ قَدْ دَنَا أَجَلِی” اگر مرگم
نزدیک شده” وَ لَمْ یُدْنِنِی مِنْکَ عَمَلِی”اگر عملم منو به تو نزدیک نکرده
من فقط یک راه دارم” فَقَدْ جَعَلْتُ الْإِقْرَارَ بِالذَّنْبِ إِلَیْکَ وَسِیلَتِی”
اقرار می کنم به خطاکاریِ خودم،میگم:اشتباه کردم،جوانی کردم…*

 

اقرار می کنم به خطاکاری خودم

در دام معصیت، به گرفتاری خودم

ای پادشاه، لایق لطفت نبوده ام

رویم سیاه، لایق لطفت نبوده ام

دست مرا بگیر، پشیمانم از گناه

اکنون اگر چه دیر، پشیمانم از گناه

مگذار با حرام حلالم عوض شود

فرصت بده کنار تو حالم عوض شود

شرمنده است؛ غرق گناه است بنده ات

اما هنوز چشم به راه است بنده ات

شب های قدر آمده؛ غرق نیایش است

گریه کُنِ حسین سزاوار بخشش است

آن آدمم که توبه به حق حسین کرد

یک دشت را پر آب به اشک دو عین کرد

 

*مرحوم
مجلسی در بحارالانوار آورده:حضرت آدم بعد از هبوط خیلی گریه می کرد،که خدا توبه اش
رو قبول کنه،بعد از سال ها جبرئیل نازل شد،گفت: ای آدم! نمی خوای خدا توبه ات رو قبول
کنه؟ هرچی من میگم تکرار کن،حضرت آدم دستاش رو بالا آورد،عبارت به عبارت تکرار می کرد”
یا حمید بحق محمد، یا عالی بحق علی، یا فاطر بحق فاطمه، یا محسن بحق الحسن والحسین
ومنک الإحسان” روایت میگه:تا جبرئیل به نام مبارک امام حسین رسید” سالت دموعه
وانخشع قلبه”حضرت آدم دلش شکست،اشکش جاری شد “وقال : یا أخی جبرئیل فی ذکر
الخامس ینکسر قلبی وتسیل عبرتی ؟” پرسید این اسم کیه؟ جبرئیل تا رسیدی به نام
حسین،حالم عوض شد،دلم شکست،اشکم جاری شد{زندگی چیزِ دیگری شده است ، تابه نامت رسیده
ایم حسین..} می دونید جبرئیل چی جواب داد؟” 
قال جبرئیل : ولدک هذا یصاب بمصیبه تصغر عندها المصائب”ای آدم! حسین فرزند
پیغمبر آخرالزمان است، به یک مصیبتی دچار می شود،که همه مصائب و بلاها در برابرش کوچیک
است…آدم سوال کرد این مصیبت چیه؟ “قال : یقتل عطشانا غریبا وحیدا فریدا لیس له ناصر
ولا معین، ولو تراه یا آدم…”آدم حسینت رو می کشن،همین جوری نمی کشنش،وقتی میکشنش
خیلی تشنه است،خیلی غریب و تنهاست،زخمی است،خون آلوده..” وهو یقول : واعطشاه واقله
ناصراه، “لب هاش مثل دو چوب خشک به هم میخوره….هی میگه العطش،العطش…اما کسی
بهش اعتنا نمیکنه،کسی یاریش نمیکنه*

 

از آب هم مضایقه کردند کوفیان

خوش داشتند حُرمت مهمان کربلا

بودند دیو و دَد همه سیراب می مکید

خاتم زقحط آب سلیمانِ کربلا

زان تشنگان هنوز به عیوق می رسد

فریاد العطش ز بیابان کربلا