«یا رَحْمنُ یا رَحِیمُ یامالِکِ یَومِ الدّینِ»
کسی که راه به باغ تو، چون نسیم گرفته
صراط را ز همین راه مستقیم گرفته
تو از عشیرۀ عشقی تو از قبیلۀ قبله
که عطر مرقدت از جنه النّعیم گرفته
گدایِ کویِ تو امروزه نیستم من و دانی
سرم به خاک درت اُنس از قدیم گرفته
همیشه سفرۀ دل باز کردهام به حضورت
که فیضِ باز شدن ، غنچه از نسیم گرفته
برین بهشت مجسّم قسم که زائر قبرت
به کف براتِ نجاتِ خود از جحیم گرفته
همیشه عبد ، حقیر است در برابر معبود
به جز تو کی سِمَتِ عبد باعظیم گرفته؟
مَلک غبار ز قبر تو تا نرُفته نرفته
در این مُقام ، فلک خویش را مقیم گرفته
چگونه چشم کرم زین حرم نداشته باشم
که هر کبوتر تو ذکر یاکریم گرفته
کسی که زائر تو شد، حسین را شده زائر
که رنگ و بو حرم تو از آن حریم گرفته
شاعر : حاج علی انسانی