صحن آئینه

بس که لبریز شد از وصف تو جام کلمات
عاجز از مدح تو گردید تمام کلمات
شاعران گرچه نوشتند ولی کافی نیست
باید از مدح تو خوانند امام کلمات

نام تو گرچه بها داده دل دفتر را
انقلابی ست ولی بهر نظام کلمات
نام معصومه برایت ز لسان الله است
به چه شیرین شده این نام به کام کلمات
حرف حرف تو بود حرف تمامی حروف
شده کامل ز کمال تو کلام کلمات
ما خماران خراباتی اکملت لکم
دلمان لک زده این هفته بیائیم به قم
حرمت را به نظر گشته ام ایراد نداشت
صحن آئینه کم از صحن گهرشاد نداشت
حاجت خلق روا گشته در اینجا گرچه
در و دیوار حرم پنجره فولاد نداشت
آمدم بهر گدائی که شدم محو ضریح
سینه پر درد ولی درد نه، در یاد نداشت
همه فرزند توئیم ای همه را مادر تو
چه کسی گفته که دامان تو اولاد نداشت
آنکه با ذوق میان حرمت آمده بود
وقت رفتن ز فراق تو دل شاد نداشت
مجتبی نجیمی
صحن آئینه اولین بار در حدیث اشک ایجاد شد.