پایگاه جامع روضه خوانی با توكل بر الله و توسل به اهل بیت (ع)، سایت روضه خوانی مرکزيست برای نشر و دانلود متن و کلیپ های صوتی و تصویری روضه، گریزهای مداحی ، کتاب های مقتل ،شعر، مرثیه و هر آنچه که به درد روضه خوانی می خورد.
شیخ صدوق از فاطمه(س)، دختر علی (ع)، نقل کرده است که گفت: «سپس یزید (لعنه الله) فرمان داد زنان حسین (ع) را به همراه علی بن الحسین (ع) در جایی زندانی کردند که نه آنها را از گرما حفظ می کرد و نه از سرما، به طوری که پوست صورتشان کنده شد». (۱) .
قاضی نعمان پس از نقل گریه ی یزید گوید: «گویند این واقعه پس از آن بود که آنها را در منزل جای داد که نه از سرما حفظشان می کرد و نه از گرما. یک ماه و نیم در آنجا ماندند و به طوری که از گرمای آفتاب پوست صورتشان کنده شد. سپس آزادشان کرد.»(۲) .
ابن نما گوید: «زنان در جایی جای داده شدند که نه از گرما حفظشان می کرد و نه از سرما به طوری که با وجود پنهان کردن صورت ها و سایه انداختن پرده ها، چهره هاشان پوست انداخت و خونابه جاری گردید. در آن حال شکیب از کف رفته و بیتابی بر آنها چیره گشته بود و اندوه با آن زنان بینوا همنشین شده بود.» (۳) .
سید بن طاووس گوید:«سپس یزید فرمان داد آنان را در منزلی جای دادند که نه آنها را از گرما حفظ می کرد و نه از سرما. آنان آن قدر در آنجا ماندند که پوست صورتشان کنده شد». (۴) .
شیخ مفید گوید: «سپس یزید فرمان داد تا زنان را در خانه ای جداگانه جای دادند. برادرشان علی بن الحسین بن (ع) نیز همراهشان بود. خانه ای متصل به کاخ یزید به آنها اختصاص دادند؛ و چند روزی در آن اقامت کردند». (۵) .
از برخی روایات – علاوه بر آنچه گفته شد – چنین برمی آید که آن خانه خراب بود، به طوری که بیم آن می رفت بر سرشان خراب شود.
صاحب بصائر الدرجات به نقل از محمد بن علی حلبی می نویسد: «شنیدم که امام صادق (ع) می فرمود: چون علی بن الحسین (ع) و همراهانش را نزد یزید بن معاویه – لعنت خدا بر آنها باد – آوردند، وی را در خانه ای جای دادند. (۶) یکی از آنها گفت: ما را به این خانه آورده اند که بر سر ما ویران شود. (نگهبانان) گفتند: اینان را ببینید که می ترسند بر سرشان ویران شود. در حالی که فردا آنها را بیرون می برند و می کشند. علی بن الحسین (ع) گفت: در میان ما کسی جز من «رطانه» نمی دانست و رطانه در نزد اهل مدینه به معنای رومی است».(۷).
طبرانی امامی از یحیی بن عمران حلبی نقل می کند که گفت: علی بن الحسین (ع) را با زنان همراهش نزد یزید بن معاویه آوردند. پس آنها را درون خانه ای قرار دادند و گروهی عجم را که زبان عربی نمی دانستند بر آنها گماردند. یکی از (اهل بیت) به دیگری گفت: ما را در این خانه قرار داده اند تا بر سر ما خراب شود و کشته شویم. آنگاه علی بن الحسین به زبان رومی به نگهبانان گفت: آیا می دانید آنان چه می گویند؟ اینها چنین و چنان می گویند. نگهبانان گفتند: گفته اند که شما را فردا بیرون می برند و می کشند. سپس علی بن الحسین (ع) گفت: هرگز، خداوند چنین چیزی را نمی خواهد. آنگاه رو به آنها کرد و مطلب را به زبان خودشان به آنها فهماند».(۸).
پی نوشت:
۱- امالی صدوق، ص ۲۳۱، مجلس ۳۱، ص ۲۴۳؛ به نقل از آن، بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۴۰؛ نیز ر. ک. روضه الواعظین، ج ۱، ص ۱۹۲.
۲- شرح الاخبار، ج ۳، ص ۲۶۹.
۳- مثیرالاحزان، ص ۱۰۲.
۴- الملهوف، ص ۲۱۹؛ نیز ر. ک. تسلیه المجالس، ج ۲، ص ۳۹۶.
۵- الارشاد، ج ۲، ص ۱۲۲؛ اعلام الوری، ص ۲۴۹.
۶- در روایت دلائل الامامه آمده است: «آنان را درون خانهای قرار دادند»؛ و این درست تر است.
۷- بصائر الدرجات، ص ۳۳۸، باب ۱۲، ح ۱؛ به نقل از آن بحارالانوار،، ج ۴۵، ص ۱۷۷؛ نیز ر. ک. المناقب، ج ۴، ص ۱۴۵.
۸- دلائل الامامه، ص ۲۰۴، ح ۱۲۵.